به گزارش صراط به نقل از خبرآنلاین، سال ۲۰۰۷ استیو جابز، اولین آیفون را معرفی کرد. چند ماه بعد، این گوشی وارد بازار شد. جابز این گوشی را دستگاهی سه‌دریک توصیف کرد که عملکرد آیپاد، تلفن همراه و ارتباط اینترنتی را در یک بسته کوچک، سبک و زیبا ترکیب می‌کند.
با این محصول می‌توانستید ایمیل‌ها را در حین حرکت بررسی کنید، به عکس گرفتن، مرور وب و یافتن مسیر در شهر با نقشه‌ها بپردازید و مهم‌تر از همه اینکه می‌توانستید همه این کارها را با لمس صفحه نمایش کنترل کنید! هیچ دستگاه دیگری در بازار نمی‌توانست کاری که آیفون انجام می‌داد را انجام دهد.
جابز آن را این‌گونه توصیف کرد: «آیفون یک محصول انقلابی و جادویی است که عملاً پنج سال جلوتر از هر تلفن همراه دیگری است.»
اکنون همه می‌دانیم که هزاران نفر برای به دست آوردن این دستگاه محبوب صف کشیدند اما پس از این همه سال لازم به یادآوری است که در آن گوشی انقلابی هنوز فروشگاه نرم‌افزاری وجود نداشت، سیری و بسیاری امکانات امروزی آیفون نبودند و فقط یک گوشی کوچک، ضخیم و نقره‌ای با دوربین ۲ مگاپیکسلی، باتری ۱۴۰۰ میلی‌آمپر ساعت (که چیزی حدود ۸ ساعت مکالمه را دوام می‌آورد) با نمایشگر ۳.۵ اینچی با تراکم پیکسل ۱۶۳ppi بود.
امروز اگر نخستین آیفون مانند یک چاقوی سوئیسی دیجیتال بدانیم، آیفون‌های کنونی ابررایانه‌های جیبی هستند. پس چه انتظاری از آیفون‌های آینده اپل در دهه‌های پیش رو می‌توان داشت؟ هنوز کسی دقیقاً نمی‌داند.
